Σχετικά με την παραχώρηση της Ελληνικής Ιθαγένειας

Ακολουθεί η ομιλία του Αντιπροέδρου της Βουλής των Ελλήνων, βουλευτή Α΄ Πειραιώς και Νήσων του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Αποστολάτου Βαΐτση κατά τη συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών για την παραχώρηση της Ελληνικής Ιθαγένειας.
(Δείτε την και ηλεκτρονικά με ΚΛΙΚ εδώ)

«Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα πάρα πολλά να πω στον αγαπητό συνάδελφο, τον κ. Κουράκη. Πρώτα απ' όλα ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα για τον Αδάμ αν ήταν από την Αφρική, που είναι σαφώς Αφρικανός, όπως αν θέλετε είμαστε όλοι. Ο Πρωθυπουργός μας μιλάει με τον κ. Ομπάμα αυτή την ώρα για να σας πω ότι η παρωδικότητα το impermanence που λέτε στα πράγματα, είναι αυτό που χαρακτηρίζει την εξέλιξη την οποία διδάσκετε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούμε να πάμε παραπάνω από την πρόκληση που θέλετε να προκαλέσετε, όπως αυτός που είχε μιλήσει για τη μαύρη Αθηνά κάποτε, η οποία προφανώς και αυτή από την κάτω Σαχάρα θα μας είχε φθάσει.
Ωστόσο, θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας ότι είδα χθες τον Κακογιάννη σε αυτό το κομμάτι από τον Ρωμαίο και την Τζουλιέτα. Με αφορμή αυτά που είπε ο κ. Τσίπρας να ξεκινήσω και να πάρω τα λόγια της Ιουλιέττας την ώρα που λέει «O, Romeo, Romeo, what’s in a name”. Έγινε μεγάλη κουβέντα για το όνομά μας. Είπα στα τρισύλλαβα τα δικά σας, είναι ΣΎΡΙΖΑ, ΣΥΡΊΖΑ, ΣΥΡΙΖΆ κατά το Αριστερά όπου ο τόνος πάει εκεί. Σε εμάς είναι «ΛΑ.Ό.Σ.» γιατί είναι «Συναγερμός» στο τέλος. Επιθυμούμε να είναι έτσι και φαντάζομαι ότι εσείς που είστε υπερασπιστές των δικαιωμάτων, του κάθε δικαιώματος -και καλά κάνετε και σε αυτό συμφωνώ απολύτως μαζί σας- δεν θα έπρεπε να σας χαρακτηρίζει αυτό το grasping, το άδραγμα που έρχεται στο να λέγεται ο άλλος ΣΎΡΙΖΑ, ΣΥΡΊΖΑ ή ΣΥΡΙΖΆ.
Πάω στο νομοσχέδιο για το οποίο μιλάμε και ειδικά σε αυτά που ειπώθηκαν σχετικά με την ιθαγένεια. Θα ξεκινήσω και θα πω από αυτά που έχω σημειώσει ότι άκουσα το «δεν πρέπει να φοβίζετε εσείς του Ορθόδοξου Λαϊκού Συναγερμού τον κόσμο, επικαλούμενοι ρατσιστικά και ξενοφοβικά επιχειρήματα». Εγώ σε φονταμενταλιστές ρασοφόρους και ακροδεξιούς ομολογώ ότι δεν θα τολμούσα καν να τους μιλήσω σε προστατική, γιατί αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι περισσότερο ρατσιστικό και αντιδημοκρατικό από τον αυθαίρετο και αβάσιμο χαρακτηρισμό των απόψεων μιας παράταξης και της ελεύθερης έκθεσής του, πόσω μάλλον δε όταν αυτό γίνεται στο πλαίσιο των κανόνων της δημοκρατίας και των θεσμών της.
Επί του νομοσχεδίου ξανά. Άκουσα ότι το σχέδιο νόμου αυτό δίνει τη δυνατότητα επιλογής, όπως είπε ο κ. Ευθυμίου ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος. Έχω να πω ότι τη μεγαλύτερη δυνατότητα επιλογής για εμάς τη δίνει κυριολεκτικά το δημοψήφισμα. Άκουσα από την πλευρά της Κυβέρνησης ότι με αυτό το νομοσχέδιο ζητάει την προαγωγή της πολιτικής κοινότητας. Μήπως όμως με αυτήν την προαγωγή ακολουθεί το κράτος την αντίστροφη της πεπατημένης πορείας, παραμερίζοντας τη γνώμη του ελληνικού λαού για μία απόφαση που θα επηρεάσει καταλυτικά τη διακριτή ελληνική, αν θέλετε, διάρκεια;
Άκουσα τον κύριο Υπουργό να λέει ότι τα αποτελέσματα της εφαρμογής θα φανούν σε δύο χρόνια και όχι τώρα. Σε δύο χρόνια λοιπόν θα αποδειχθεί για άλλη μια φορά, αυτό που η ίδια η πείρα έχει αποδείξει ότι κάθε νομιμοποίηση τροφοδότησε το επόμενο μεταναστευτικό κύμα, κάθε είδους, ενισχύοντας την εντύπωση ότι κάποιος μπαίνει στην Ελλάδα και παρανόμως και δεν διώχνεται και τελικά κάποια στιγμή νομιμοποιείται. Αντί λοιπόν να δημιουργήσουμε αντικίνητρα για να συρρικνώσουμε τον αριθμό των λαθρομεταναστών για να φυλάξουμε επαρκέστερα τα σύνορα, για να θέσουμε το όριο ποσόστωσης σε αυτούς που μπορούμε να αντέξουμε ως πολιτεία, το ίδιο το κράτος, η Κυβέρνηση, διευκολύνει με την απόδοση ιθαγένειας, γεγονός που εκ των πραγμάτων θα λειτουργήσει ως κίνητρο για ενίσχυση των μεταναστευτικών ροών. Διάβαζα χθες ένα λαϊκό απόφθεγμα, να γλιτώσουμε τώρα τον κάβο για να συζητήσουμε μετά για τη φύση των αγγέλων.
Θέλω να πω ότι σε μια Ελλάδα που βιώνει στην παρούσα δύσκολη συγκυρία του χρέους, των σκληρών μέτρων, των spread, όλα αυτά τα κακά, στην Ελλάδα του ενός εκατομμυρίου ανέργων, που έχει να λύσει μείζονα εθνικά θέματα, η Κυβέρνηση αποποιείται στην ουσία την υποχρέωσή της να ασκήσει σοβαρή μεταναστευτική πολιτική και υπεύθυνη και τρέπει μία χύδην σκοπιμότητα σε νομοσχέδιο, τη στιγμή που πρέπει να υπερασπίζει και να προστατεύει τον ελληνικό λαό, την εθνική ταυτότητα, το μέλλον στα νόμιμα σύνορα της επικράτειας.
Το Σύνταγμα είναι εκείνο που δίνει από μόνο του την απάντηση -την αρνητική ψήφο δηλαδή- στο παρόν νομοσχέδιο, έχοντας προβλέψει και εντάξει στα βασικά του άρθρα ότι η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε τρόπο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει βιαίως. Γιατί η λογική του «Πας μη Έλλην, Έλλην» που έρχεται να καθιερώσει η παρούσα ρύθμιση, απέχει μακράν της ανθρωπιστικής πολιτικής, της παράδοσης που έχουμε, που διατηρούμε αναλλοίωτη σαν κληρονομιά του Ξένιου Δία..
Πρόκειται για μια τεκμηριωμένη μεταναστευτική πολιτική, σχεδόν ανύπαρκτη δε, όταν δεν γνωρίζουμε καλά-καλά, πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, πού βρίσκονται, αν και πού εργάζονται και αν τα στοιχεία που προσκομίζουν είναι αληθινά ή ψεύτικα. Ε, τότε δεν είναι δυνατόν να τους κάνουμε Έλληνες.
Όταν δηλαδή δεν υπάρχουν τεκμηριωμένες αναλύσεις για τα δημογραφικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά χαρακτηριστικά των μεταναστών στο πλαίσιο της καθημερινότητας, για τις προσλήψεις τους, για τις νέες κοινωνικές γεωγραφίες, τη μεταναστευτική πολιτική με την απονομή ιθαγένειας, κάνουμε ένα μείζον πολιτικό λάθος και πρώτα απ’ όλα ιστορικό. Και γι’ αυτό δεν φταίνε οι μετανάστες.
Σ’ αυτή τη λογική, θα σας έλεγα ότι το θέμα της ιθαγένειας δεν νομίζω ότι μπορεί να το λύσει κανείς, αν δεν καταλάβει ότι πρέπει να αποφασίζουν οι πάντες, οι Πανέλληνες σύμφωνα με το Jus sanguinis και το Jus soli, αίματος και εδάφους, όχι με την έννοια του DNA, κύριε συνάδελφε, αλλά για να αποφασίσουν αυτοί που έχουν ελληνική animus ή anima, που θα πει ελληνική ψυχή. Για εμάς η ιθαγένεια δεν χαρίζεται. Κατακτάται ή κερδίζεται, γιατί το δικαίωμα στη ζωή και στο όνειρο κυριολεκτικά το έχουμε, το έχουν όλοι. Και οι άλλοι.
Σας ευχαριστώ πολύ.»